Dock Burret: Siemcia! To znowu ja! Mam bardzo pracowite życie, więc trochę mi zajęło dotarcie do tego studia, chociaż kopertę z wynikami otrzymałem jakiś tydzień temu. Jesteście ciekawi? Nie przedłużajmy, bo za czytanie wyników nikt mi nie płaci. Spójrzmy, na czym stanęliśmy w poprzednim odcinku. Czytaj dalej
Dock Burret: What a mess this is, mamy dopiero czwarty odcinek, a już urodził się nam finał. Dostałem wiadomość, że Ta, Której Imienia Nie Wolno Wymawiać dostała dożywotni zakaz wstępu do siedziby WonderTV za to, jak koncertowo skopała ten sezon. Chodzą plotki, że zarząd chce ten sezon w ogóle wymazać ze świadomości ludzi, ale ja nie do końca chcę na to pozwolić, bo dostałem ten gig w prezencie i to prowadzę. Dunno.
Dock Burret: To jest po prostu ridic, że ja znowu tu jestem w tym miejscu. Ja wiem, że poprzedni odcinek otrzymał overwhelmingly pozytywny odbiór, ale to już jest przesada. Muszę wam powiedzieć, że Aurel już nigdy tu nie wróciła. Czytaj dalej
Dock Burret: Ekhm, the old Aurel can’t come to the phone right now. Why? Oh! ‚Cause she’s dead! Czytaj dalej
Scenę ogarnia mrok. Dopiero po chwili pojedyncze, różowe reflektory rozświetlają jeden punkt, w którym można zauważyć FierceMoe, wraz z jej tancerkami, które siedzą na krzesłach.
Electra: Ahoj! Po ciężkich latach tygodniach walki z uczestnikami, widzami, a także jurorami, dobrnęłam do finału tego fantastycznego programu. Niestety, nowa szefowa stacji zabrała mi 80% pensji za lenistwo, a ktoś musi opłacać dom starców dla mojej matki, dlatego dzisiaj obejdzie się bez większych atrakcji. Poznajmy więc zwyciężczynię tego sezonu! Czytaj dalej
Na ekranach pojawia się przemówienie Ronalda Reagana z 1987 roku sprzed bramy Brandenburskiej. Wideo przerywane jest co chwilę migawkami z aktualnych wiadomości ze świata, które dotyczą wszelkich przestępstw narkotykowych, morderstw, porwań, wojen i przekrętów politycznych. Całą scenę spowija ciemność, gdy prezydent wypowiada pamiętne słowa ‚tear down this wall’. Wtem rozbłyska różowy neon z napisem „Meet Me In Miami„. Zapalają się światła, oczom widzów ukazuje się scena przystrojona na wzór ulicy ‚Ocean Drive‚. Wtedy też zaczyna się piosenka o tym tytule i na skuterze wjeżdża Lauren Lickstep ubrana w czarny kostium kąpielowy z hasłem ‚Sex On The Beach‚. Artystka dołącza do chórków i zaczyna śpiewać refren piosenki. Po około dwóch minutach stopniowo zaczyna się zmieniać kolorystyka świateł, ciepłe kolory przechodzą w zimne. Zmysłowe tancerki schodzą ze sceny, a ich miejsce zajmują tancerze. Jedni z nich ubrani są w drogie garnitury, inną występują w łachmanach. Lauren (przebrana już w prześwitujące, złoto-czarne body) zaczyna śpiewać kolejny utwór, „Junkshow„. Na telebimie pojawia się kontrowersyjny materiał wideo, na którym można zobaczyć narkomanów, którzy przeżywają tzw. delirium spowodowane odstawieniem narkotyków. Następuje przerwa muzyczna, kiedy to Lickstep voguinguje wraz z całą grupą taneczną. Po chwili wsiada do białej limuzyny, a swój występ kończy słowami ‚U MAD? TO BE CONTINUED‚ i zjeżdża ze sceny. Czytaj dalej
Electra: Gorące besos w półfinałowym odcinku Fashion Victim! Dzisiaj o wejście do wielkiego finału zawalczą cztery najwytrwalsze uczestniczki: Mevaeh, Tris Merit, Teairra oraz Pussy Pendragon. Które z nich dostaną się do ostatniego etapu, a które wylecą jeszcze tego wieczoru? Sprawdźmy!
Electra: Witam was w nowym odcinku Fashion Victim! Po bardzo długiej przerwie w emisji, zdecydowałam się powrócić do telewizji i skończyć bałagan, który zaczęłam. I co ty na to, Frajeirra? *wypina cycki do kamery* Czytaj dalej
Scena jest pogrążona w ciemności. Po dłuższej ciszy pojawiają się postacie ubrane w mundury, które spacerują po całej estradzie. Okazuje się, że tancerze mają w rękach broń. Słychać pierwsze dźwięki utworu, którym okazuje się piosenka z nowego albumu Lynn Macos o tytule „Party Like It’s 1939” . Artystka pojawia się wśród tancerzy i wraz z nimi prezentuje układ choreograficzny. Przy dźwiękach gitary elektrycznej rozpoczyna pierwszą zwrotkę kawałka. Nagle cała scena staje w płomieniach. Macos znika w kłębach dymu i nastaje kolejna cisza. Na widzów spadają czarne płatki róż. Kiedy estrada oświetlona jest jasnym, czerwonym światłem, na scenie pojawia się czarny terenowy samochód z Lynn za kierownicą. Na środek wbiega związany, zdezorientowany mężczyzna. Niezdarnie szuka ucieczki, aż w końcu pada na ziemię. W tym samym czasie Lynn zaczyna śpiewać utwór, który planowo będzie jej pierwszym singlem – „Junk In The Trunk” . Kobieta ubrana tylko w ciemną marynarkę i bieliznę wodzi swoją ofiarę po całej scenie. Grupa, która jej towarzyszy, brutalnie traktuje głównego bohatera. Światło gaśnie. Na koniec utworu słychać tylko pisk opon i krzyk mężczyzny. Chwilę później na ekranie pojawia się napis „NADIA DESJARDINS TRILOGY: The End Of A Line”. Czytaj dalej
Wonder TV 